عمل شاخه ای و قفل و بست بین دانه های بتن، دو سازوکار اصلی در انتقال برش در انواع اتصال ها و سطوح ترک خورده بتن مسلح است. عمل شاخه ای تنها عامل انتقال برش در اتصال سازه ها و اعضای پیش ساخته مانند برخی روسازی های بتنی است. رفتار روسازی ها متاثر از عملکرد و میزان قابلیت انتقال نیرو از درزها و اتصال های آنهاست. کارآیی و عمر مفید این سازه ها به طور مستقیم وابسته به نیروهای انتقالی است. بنابراین تحلیل عملکرد درزها و اتصال های روسازی ها نقش مهمی در این مورد دارد که خود نیز، وابسته به بکارگیری مدل های رفتاری مناسب برای شبیه سازی سازوکار انتقال نیروست. در این مقاله، سازوکار انتقال برش به واسطه میلگردهای عبوری (شاخه ای) در روسازی های بتنی بر اساس تئوری تیر بر بستر ارتجاعی، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و برای اندرکنش غیرخطی بتن و میلگرد توسعه و تعمیم یافته است. هدف اصلی، ارایه و بکارگیری روشی است که در عین کارآیی و دقت، موجب کاهش چشمگیر حجم محاسبات و در نهایت زمان تحلیل باشد. صحت مدل در دو قسمت و بر اساس داده های آزمایشگاهی موجود در سطوح تماسی و روسازی های بتنی مورد بررسی قرار می گیرد.

از آن جا که ضریب انتقال جرم حجمی کل یکی از پارامترهای مهم در طراحی زیست رآکتور فرایند هوازی همراه با هم زن مکانیکی است، در این مقاله ضریب انتقال جرم اکسیژن در محدوده وسیعی از متغیرهای عملیاتی مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای عملیاتی مورد مطالعه در این تحقیق غلظت سلولی باکتری، توان مصرفی هم زن و سرعت ظاهری جریان هوا بودند. نتایج تجربی به دست آمده نشان داد که اثر توان مصرفی هم زن بیش تر از سرعت ظاهری جریان هوا و اثر این آخری بیش تر از غلظت سلولی باکتری است. محدوده ضریب انتقال جرم حجمی کل اکسیژن در این آزمایش ها، 36 تا 48h-1 محاسبه شد. مقادیر به دست آمده برای ضریب انتقال جرم هم چنین نشان داد که انتقال جرم اکسیژن در فرایند فروشویی میکروبی اورانیم از پارامترهای محدودکننده نیست. تطابق مدل های ریاضی پیشنهادی برحسب پارامترهای عملیاتی برای ضریب انتقال جرم با نتایج تجربی نشان داد که معادلات ارایه شده برحسب دور هم زن یا توان مصرفی و سرعت ظاهری جریان هوا از سازگاری نسبتا خوبی برخوردار هستند و ضریب هم بستگی (R2) آن ها برابر 0.942 و 0.934 تعیین شد. لذا، این مدل برای پیش بینی ضریب انتقال جرم در فرایند فروشویی میکروبی اورانیم می تواند استفاده شود.

در این مقاله به بررسی ضریب هدایت حرارتی نانولوله های نیترید بور چندجداره با استفاده از شبیه سازی دینامیک مولکولی بر پایه توابع پتانسیل ترسف و لنارد-جونز پرداخته شده است. اثرات قطر، طول، دما روی ضریب هدایت حرارتی نانولوله های نیتریدبور دوجداره مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین با درنظرگرفتن نانولوله های دو، سه، چهار و پنج جداره، اثر تعداد جداره بر ضریب هدایت حرارتی نانولوله های نیتریدبور مطالعه شده است. در ادامه، با در نظرگرفتن نانولوله های آرمچیر و زیگزاگ، اثر کایرالیتی نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که ضریب هدایت حرارتی نانولوله های دوجداره نیتریدبور با افزایش قطر نانولوله، افزایش و با افزایش دما کاهش می یابد، به گونه ای که با افزایش 73 و 82% به قطر خارجی نانولوله های زیگزاگ و آرمیچر به ترتیب 93 و 98% ضریب هدایت حرارتی افزایش می یابد. به علاوه، نانولوله های آرمیچر، ضریب هدایت حرارتی بیشتری نسبت به نوع زیگزاگ دارند. همچنین نتایج شبیه سازی بیانگر افزایش ضریب هدایت حرارتی با افزایش طول نانولوله های نیتریدبور است، به نحوی که افزایش 50% طول مؤثر نانولوله، افزایش تقریباً 25% ضریب هدایت حرارتی را به دنبال دارد. در نهایت، در بررسی اثر تعداد جداره ها مشخص شد که در طول و دمای برابر، نانولوله های با تعداد جداره های بیشتر، دارای ضریب هدایت حرارتی بیشتری هستند.

در این مقاله، به بررسی انتقال حرارت و فناشوندگی عایق­های حرارتی مورد استفاده در موتور و نازل پرداخته شده است. معادلات انتقال حرارت و جرم در دو بعد در یک نازل همگرا-واگرا در نظر گرفته شده است. برای حل این معادلات از روش حجم محدود و از روش ضمنی برای وابستگی زمانی استفاده شده است. معادلة تجزیه که به فرم آرنیوس نوشته شده با استفاده از روش رانگ-کوتا حل شده و چگالی و شار جرمی گاز تولیدی در هر گام زمانی بدست آمده است. همچنین، مدلی برای لحاظ نرخ پسروی ارائه شده است. اعتبار­سنجی مدل با نتایج تجربی رایز در عایق سیلیکافنولیک مقایسه شده و نشان از انطباق خوب نتایج حاصل از شبیه سازی با مشاهدات تجربی می­باشد. پس از صحه­گذاری نتایج بدست آمده به بررسی تأثیر ضریب تصحیح دمش پرداخته شده و نتایج نشان دهندة حائز اهمیت بودن این ضریب برای طراحی دقیق عایق های فناشونده است. ضریب تصحیح دمش باعث کاهش ضریب انتقال حرارت جابه­جایی، کاهش پسروی سطح و در نتیجه کاهش دمای پشت عایق می­شود. بنابراین، در مواردی که ضخامت عایق قابل توجه یا گرمای فناشوندگی عایق پایین باشد، این پارامتر می­تواند حائز اهمیت بوده و نتایج نهایی و در نتیجه طراحی نهایی را تحت تأثیر قرار دهد.

در این پژوهش با استفاده از یک چیدمان آزمایشگاهی ضریب انتقال جرم در رژیم جت، در جهت های گوناگون (از فاز پراکنده به پیوسته و بالعکس) مورد مطالعه قرار گرفته است. سامانه مایع - مایع مورد استفاده در این پژوهش مخلوط بوتانل نرمال - اسید سوکسینیک - آب که یک سامانه با تنش بین سطحی پایین تلقی می شود بوده است. تاثیر عوامل مختلفی همچون سرعت جت، قطر نازل و ارتفاع فاز پیوسته بر روی نازل (تغییر دهنده شدت جریان عبوری یا عدد رینولدز) بر روی ضریب انتقال جرم مورد مطالعه قرار گرفته است. در نهایت یک معادله تجربی برای تخمین ضریب انتقال جرم سامانه مورد مطالعه به صورت تابعی از خواص فیزیکی هر دو فاز پراکنده و پیوسته و عوامل ذکر شده فوق ارایه شده است. آزمایش ها نشان می دهند که ضریب انتقال جرم با افزایش قطر نازل و سرعت جت افزایش می یابد درحالی که افزایش ارتفاع فاز پیوسته باعث کاهش ضریب انتقال جرم می شود.نتیجه های به دست آمده تغییرات قابل توجهی در ضریب انتقال جرم در هنگام تشکیل و شکست جت را نشان می دهند درحالی که به طور معمول از تغییرات ضریب مذکور در شرایط تشکیل و شکست جت صرف نظر می شود.

یک ساختار دو فازی شامل جریانی از ذره های خوشه ای شکل و نیز جریان رقیقی از مواد معلق (ذره های جامد و گاز) در مجاور سطح انتقال حرارت برای مدل سازی ضریب انتقال حرارت تابشی در نظر گرفته شده است. توزیع شدت تابشی به صورت یک بعدی و ایزوتروپیک در دو جهت مخالف یکدیگر در امتداد عمود بر سطح انتقال حرارت (دیواره بستر) فرض شده است. توزیع دما و نیز توزیع غلظت ذره های جامد در لایه مرزی مجاور دیواره بستر در مدل لحاظ شده است. با استفاده از مدل بالا اثر پارامترهای موثر در ضریب انتقال حرارت تابشی بررسی شده است. نتیجه ها نشان می دهد که ضریب انتقال حرارت تابشی با افزایش پارامترهای دمای بستر، دمای دیواره، ضریب نشر دیواره و ضریب نشر ذره ها، افزایش می یابد. تاثیر اندازه ذره ها و نیز قطر رایزر بر ضریب انتقال حرارت تابشی به چگالی های مواد معلق پایین محدود می شود. مدل معرفی شده با نتیجه های آزمایشگاهی ارایه شده توسط سایر محققان سازگاری مناسبی دارد.